Wszystko zaczęło się 13 lipca 1851 roku, kiedy to w oparach pary na bydgoski dworzec wjechała lokomotywa pociągu roboczego. Kilkanaście dni później, oficjalnego otwarcia liczącej 145km linii kolejowe dokonał król Prus – Wilhelm IV. Już w kolejnym miesiącu uruchomiono połączenie pośpieszne z Berlinem (podróż trwała 12 godzin). To właśnie nowy, ważny węzeł kolejowy wraz kanałem bydgoskim, stał się impulsem do dynamicznego rozwoju miasta. Lokalizacja dworca kolejowego przeniosła siłę rozwoju miasta w kierunku Śródmieścia i stała się kluczowa dla przyszłości ulicy Dworcowej. Od tej pory polny trakt zmieniał się błyskawicznie.
Rosnąca potęga miasta i jego rola jako ważnego węzła transportu, przyczyniła się do powstania wielu monumentalnych obiektów na późniejszej ulicy Banhofstrasse (dzisiejsza Dworcowa) takich właśnie jak kamienica przy Dworcowej 67 czy sąsiedni, wspaniały obiekt Dyrekcji Kolei Wschodnich. Rosnące potoki pasażerów wymusiły po dekadzie potrzebę budowy nowego budynku dworca, istniejącego do dziś i znanego jako dworzec wyspowy. Kolejny elementem przyspieszającym rozwój ulicy było pojawienie się tramwaju. W 1888 roku konnego, a już 1896 roku elektrycznego. Warto zaznaczyć, że gdy po Dworcowej jeździły nowoczesne, elektryczne tramwaje, takiego transportu nie posiadały wówczas nawet takie miasta jak Warszawa, Kraków, czy Poznań.
Przyszłość ulicy rysowała się w jasnym barwach!
